Ik wil mijn blog eigenlijk niet vullen met allerlei annonceringen van camera’s en lenzen, want daarmee wordt alleen maar de indruk gewekt dat je per sé het duurste, sjiekste, nieuwste, snelste, enz materiaal moet hebben om goede foto’s te maken. Niets is minder waar! Een paar weken geleden liet ik jullie al kennismaken met het nieuwe instapmodel van Nikon, daarmee aangevend dat een goedkope camera een uitstekende start is om de wereld van de spiegelreflex camera’s te betreden.
Toen ik jaren geleden een cursus Digitale Fotografie volgde zaten een paar fotografen te snuiven naar de beginnende fotograaf naast hun. Zij hadden fullframe camera’s terwijl de beginner ‘slechts’ kon beschikken over een Nikon D40 met een 18-55mm kitlens. Dat was indertijd het goedkoopste model van Nikon, dus dat kon volgens de heren niet goed zijn. Toen de docent het merkte deed hij tijdens de cursus een studiolamp aan, pakte de D40 op en maakte daarmee een foto. “Zo”, zei hij tegen de beide snuivende heren terwijl hij hun de foto toonde, “En nu jullie…” Ik heb verwoeds geprobeerd om mijn lach in te houden, maar gezien hun blikken in mijn richting is me dat niet erg goed gelukt. Ik ben geen goede poker speler. 🙂
Toch wil ik deze keer nog even een bijzondere introductie noemen, en wel die van de nieuwe Canon 5D Mark IV. Canon zet opnieuw de standaard in fotografie apparaten in met deze aankondiging. De “Mark IV” toevoeging geeft aan dat dit de vierde versie is van de Canon 5D, maar behalve de positionering van dit apparaat in hun assortiment heeft de camera weinig van doen met de eerdere 5D modellen. (Het klopt bovendien niet, want na de Mark III zijn eerst de 5Ds en de 5Dsr op de markt gekomen).
De eerste wat bij dit soort camera’s (in het professionele segment, hoor, prijskaartje net iets meer dan 4.100 euro) opvalt is dat Canon zich geen moeite doet om een goedkoop flitsertje boven op de camera te monteren. Nee, een fotograaf die dit soort camera’s koopt schaft daarbij een serieuze reportage flitser aan, of gebruikt de camera in de studio en heeft dan op de camera zelf een afstandsbediening voor de studiobelichting. In de ruimte die daardoor vrij komt heeft Canon nu twee nieuwigheden geplaatst, te weten WiFi ondersteuning om foto’s makkelijk naar bijvoorbeeld een tablet te kunnen transporteren (handig wanneer je op locatie bent en even je foto’s op een tablet o.i.d. wil bekijken) en een GPS tracker zodat je foto automatisch de locatie informatie bevat en je dus achteraf in Lightroom of Camera RAW kunt zien op welke plaats de foto was gemaakt.
Canon laat zich niet verleiden om de camera van een 50 megapixel sensor te voorzien. Die zit immers als in de 5Ds modellen. Canon gaat ook niet mee in de door Nikon gestarte race naar de hoogste ISO gevoeligheid. De 5D Mark IV is voorzien van een nette 30,4 megapixel sensor en heeft een maximale gevoeligheid van ISO 32.000, uitbreidbaar tot 102.400. Aan de achterzijde vind je een 3.2″ aanraakscherm en de camera kan 4K videos schieten. So far so good. Als je dit tot nu toe een saai verhaal vindt, dan komt dat doordat het een saai verhaal is. Canon maakt gewoon goede spullen die voldoen aan de technische wensen en eisen van de moderne fotograaf. Geen flauwekulletjes die niemand gebruikt, maar wel oerdegelijk en van zeer hoge kwaliteit.
Maar toch heeft de aankondiging iets bijzonders. De spectaculaire nieuwe optie is de nieuwe Dual Pixel RAW (DPR) ondersteuning. Dat is een hele mond vol voor een vinding die waarschijnlijk de wereld van de serieuze fotograaf flink op z’n kop gaat zetten (en later vast wel in de instap modellen te zijn intrede doet, maar dat zal nog wel een paar jaartjes duren). De introductie van DPR triggerde mij om een blog bericht aan deze camera te wijden.
Canon legt uit dat elke pixel uit niet één maar twéé afzonderlijke lichtgevoelige diodes bestaat. Die liggen net ietsje naast elkaar. De beide lichtgevoelige cellen werken tegelijkertijd waardoor je telkens twéé foto’s maakt in plaats van één, vanuit net een kleine beetje ander zichtpunt. Hierdoor ontstaat een 3D effect wat vervolgens in de (meegeleverde) programmatuur van Canon gebruikt kan worden om achteraf de scherpte van de foto op het juiste punt te leggen als je niet tevreden bent met je oorspronkelijke instelling. Je kunt er geen dramatische focus wijzigingen mee maken, maar wel net genoeg om die ene foto die je anders zou wissen, nu toch een succes te laten worden. Mensen die veel macro fotografie doen (of studioportretten maken) zitten nu op het puntje van hun stoel want die weten hoe kritisch het focus punt is bij het maken van een goede macro opname (en hoe moeilijk dat is!).
DPR scheelt daardoor wel wat in de bestandsgrootte. Je zou bij een 30 megapixel camera een bestandsgrootte van ongeveer 30 a 35 MB verwachten, maar een ruwe foto van de 5D Mark IV wordt maar liefst 67 MB groot, dus je moet gebruik maken van snelle en hoogwaardige opslagmedia.
Goed. De 5D Mark IV is dus op het eerste gezicht geen spektakelstuk van jewelste. Een Audi of een Mercedes is nou eenmaal geen spektakelstuk, maar wel een auto waar je altijd op kunt vertrouwen en die je met een hoge mate van comfort naar je bestemming brengt. Zo’n auto heeft dan ergens onder de motorkap wel iets verborgen wat de auto helemaal bijzonder maakt. Dat maakt zo’n auto tot iets bijzonders waar iedereen graag in wil rijden.
In dat licht zie ik de Canon 5D Mark IV. Een zeer betrouwbaar stuk fotografie hardware dat je nooit zal teleurstellen. Als de Dual Pixel RAW dat levert wat Canon belooft dan is de 5D iv een forse stap vooruit. Daarvoor hangt er ook een fors prijskaartje aan, want de 5D Mark IV is maar liefst 300 Euro duurder dan de 50 megapixel Canon 5Ds. Als DPR doet wat Canon belooft is het dat zeker waard en is dit beslist een goede camera voor de serieuze fotograaf!
Over drie weken is de Photokina beurs in Keulen. (Je gaat toch ook?) Ik hoop dat ik de kans krijg om deze camera en de Dual Pixel RAW vinding met de Canon technici te bespreken.
Vind je deze Canon 5D Mark iv beter dan bijvoorbeeld de Nikon D810?
Dat vind ik een lastige vraag. De keuze van een body is afhankelijk van je doel en is daarnaast ook nog subjectief. Ik gebruik liever een lichte body omdat ik het niet prettig vind om tijdens een bruiloft een hele dag een hoop zwaar materiaal mee te sjouwen. Als je de hele dag zo’n zware camera om je nek hebt houd je er pijn en irritatie aan over. Daarom heb ik de Nikon D750 gekozen. Canon heeft geen tegenhanger van de D750.
Ik zou de 5D tegenover de D810 positioneren. Als je vrij bent in de keuze bent tussen die twee toestellen en niet afhankelijk bent van een bestaand objectievenpakket zou ik momenteel waarschijnlijk voor de 5D-iv gaan. Een geweldige camera voor in de studio of voor natuurfotografie, maar veelzijdig genoeg dat ie ook voor andere doelen bruikbaar is. Ik vind de resolutie van de D810 (36 megapixel) veel te groot. Dat kost me uren aan processing tijd om de foto’s te bewerken.
Als geld geen rol zou spelen zou ik echter voor *mijn* toepassing nog steeds de Nikon D750 kiezen met als belangrijkste argumenten het gewicht en de goede werking in moeilijke (donkere) omstandigheden. Aangezien mijn lenzenpakket een Nikon vatting heeft zou ik voor studio fotografie eveneens bij Nikon blijven en dan wellicht een D810 aanschaffen, ofschoon mijn D750 uitstekend werkt in de studio. Kijk maar naar de studio foto’s op de website!