We weten allemaal dat een mooie trouwreportage geld kost. Voor een reportage van 6 à 8 uur fotograferen wordt 600 tot 1.000 euro gevraagd en soms zelfs meer. Als je dan ook nog een mooi album wil hebben en graag een tweede fotograaf zodat de voorbereidingen bij beide partners gefotografeerd kan worden loopt het al gauw stevig in de papieren.
Dat stuit uiteraard vaak op problemen. Als jonge mensen trouwen hebben ze hun geld hard nodig. Ze staan aan het begin van hun carrière en er moet nog van alles worden aangeschaft. Een trouwdag is weliswaar een super speciale dag, maar de geldboom groeit helaas niet tot in de hemel. Voor jonge mensen is de herinnering vaak nog niet zo belangrijk als voor oudere mensen; met name de ouderen die verzuimd hebben hun trouwdag vast te laten leggen weten heel goed wat ze gemist hebben.
In andere landen wordt aan een trouwdag vaak een nagenoeg ongelimiteerd budget toegekend. Aan de overkant van de grote plas sparen ouders hun hele leven voor studie en bruiloft van de kinderen en een budget van $10.000 tot wel $ 25.000 voor de trouwdag komt regelmatig voor. In Nederland niet. Wij zijn praktischer, vinden wij, en bewaren het geld liever voor belangrijkere zaken. Daar kun je een afwijkende mening over hebben of niet, maar in dit artikel wil ik hier niet op ingaan.
Toen mijn stiefdochter (Ik vind het een rotwoord en beschouw haar als mijn dochter, maar voor de duidelijkheid schrijf ik deze keer ‘stiefdochter’.) twee jaar geleden trouwde schonk haar vader haar de bruidsreportage. Omgerekend naar onze levensstandaard een cadeau van flinke omvang; iets meer dan anderhalf modaal maandsalaris. Daarvoor kwam een fotograaf met een sidekick en een assistente een hele dag fotograferen en af en toe filmen. Drie maanden later werden de foto’s opgeleverd en de kwaliteit van de reportage bleek helemaal overeenkomstig het budget. Hulde!
Ook in ons land gebeurt het steeds vaker dat de trouwreportage door familie of kennissen aan het bruidspaar wordt geschonken. Ooms en tantes zijn immers al wat ouder en weten uit eigen ervaring dat zo’n blijvende herinnering aan je trouwdag een kostbaar goed is. Ik werd gebeld door een klant die het zelfde plan had. De ouders van het bruidspaar financieren het ene deel van de reportage en oom en tante financieren het andere deel.
Het bruidspaar schrijft in de uitnodiging dat de dresscode voor mannen ‘smoking’ is, maar de oom wist mij te vertellen dat dat vooral voor de jongelui zou gelden. “Ja”, zei hij, “Die jongelui kunnen nog goed feestvieren. Het zal wel heel gezellig worden. Maar wij ouderen gaan niet in smoking. We gaan wel in nette kleding, maar om nou zo’n smoking te gaan kopen… Nee, dat lijkt ons niet nodig.”
Ik vertelde hem dat ik het liefste eveneens niet in kostuum of zoiets ga, maar wel gekleed met een nette broek (dat is een andere uitdrukking voor “geen spijkerbroek”) met een overhemd. Als het warm is een overhemd met korte mouwen. En dan doe ik voor de feestelijkheid een strik om. Dat past goed bij de gelegenheid.
Een strik is noodzakelijk want ik ben immers het cadeautje.
